Ina at Anak

                                                      By Ralph Arveen Cabigon

                                                               


                       
                                        Halos walang araw na hindi nagpupunta si Elena at Ramon sa simbahan ng baclaran upang magsimba at humiling na bigyan sila ng anak dahil baog si Elena,  naniniwala sila sa milagro ng simbahan kaya sa kabila ng mapait na katotohanan ay humihingi na lamang sila ng kahit kaunting milagro.    

                                            Isang araw ay hindi mapigilan ni Ramon na maingit sa ibang pamilya dahil sa ilang taon na silang nagsasama hanggang ngayo'y wala parin silang anak at nang lumaon ay naging babaero ito.   Nagpasya si Elena na umampon na lamang upang mapunan ang kakulangan sa asawa at matigil sa pambababae at huwag nang hintayin pa ang milagro. Pagkakuha sa batang babae ay dumaan muna si Elena sa simbahan upang magpasalamat kahit papaano na nakaampon sila ng isang mabait at magandang batang babae na nagkakaedad lamang ng walong taon.   Isang pari ang pumansin sa kanila at nagsabing hindi ka "hindi ka dapat nawalan ng pag-asa dahil nakamit mo na ang hinihingi mong himala" sila'y nagtaka at nang kakausapin pa ay bigla na lamang nawala dahil sa dami ng tao sa naturang simbahan.    

                                                      Inakala ng mag-asawa na ang batang babae ang bigay na milagro kaya nagsaya ang mag-asawa sa kanilang tahanan,bumaha ng mga handa at pati alak na nagresulta upang malasing si Ramon at nang gabi ding iyon ay nagsiping na naman ang mag-asawa. Pagkalipas ng ilang linggo ay unti-unting nagsusuka si Elena at nang magtaka ang mag-asawa ay nagpakonsulta sila sa duktor at nagsabing si Elena ay nagdadalang tao.    Hindi maipinta sa mga mukha ng mag-asawa ang tuwa at sa wakas ay magkakaroon na sila ng isang anak na mismong galing sa kanila bagamat mayroon na silang inampon ay tinanggap na lamang ng mag-asawa na manatili na lamang ang bata sa kanila.

                                Pagkalipas ng labing limang taon ay pareho na silang nasa mataas na paaralan ngunit magkaiba nga lang ng paaralan na pinapasukan. Si Jessy (ang batang babae na ampon) ay nasa pampublikong paaralan at si Kevin (ang tunay na anak) ay nasa pampribadong institusyon.    Elementarya paman ay hindi na magkasundo ang dalawa, napakabait ni Jessy habang si Kevin ay may pagkasalbahe at walang araw na sila'y hindi nag-aaway mula pa nung mga bata sila ngunit sa katagalan ay nagkakahiyaan narin ang dalawa kaya nabawasan ng husto ang kanilang awayan ngunit hindi parin magkasundo.

 Bagamat si Jessy ang pinakamabait, masipag at masunuring anak, kay Kevin parin napupunta ang karamihan ng mga pabor tulad ng paghingi ng pera, pagkakaroon ng sariling kuwarto sa kanilang bahay at iba pang mamahaling gamit.    Kahit na nakakadama ng pagkainggit si Jessy ay sa kanya naman napupunta ang lambing, tunay na pagkalinga at pagmamahal na hindi ibinigay kay Kevin dahil sa saksakan ito ng katamaran hindi lang sa paaralan kundi sa pati sa kanilang tahanan.   Napakalasinggero ni Kevin at laging naghahanap ng gulo, mumuntikan nang makick-out sa paaralan hanggang sa ito'y natuluyan nang madrop-out sa klase.

                                 Isang araw, nakapatay si Kevin sa ibang lugar dahil sa sinalihang gang at namomroblema kung saan kukuha ng pantapal sa kaso upang hindi siya makulong at nang minsang maalala na may ibinigay na kuwintas ang kanyang mga magulang kay Jessy na tila mamahalin ay nagkaroon siya ng sigla at lakas ng loob na nakawin ito.      Isang araw ay nagsimba ang mag-ina at siya lang natira sa bahay dahil si Ramon ay kasalukuyang nasa ibang bansa upang maghanap buhay para sa kanila.     Kahit na nakakandado ang kuwarto ng kanyang ina ay gumawa siya ng paraan upang mabuksan ang lock.     Makalipas ang ilang araw ay napuna ni Jessy na hindi na niya makita ang kuwintas na nagkakahalaga ng sobra isandaang libo.   Wala namang kibo si Kevin sa tindi ng pag-aalala ni Jessy at nang kanyang ina hanggang sa hindi na maiwasang paghinalaan ni Jessy si Kevin na siya namang ikinagalit ng husto na nagresulta upang magkagulo.       Nang hindi na makayanan ni Elena ay nagbitiw siya ng mga salita na nagsasabing si Kevin ang dapat na lumayas dahil ito ay isa lamang ampon dahilan upang matigilan si Kevin.

Humingi ng pagpapatunay si Kevin at ibinigay sa kanya ang isang pinekeng papeles.         Biglang lumayas at naglasing si Kevin buong magdamag at nang kinaumagahan ay nagising siya sa harap ng gate ng kanilang bahay katabi ang mga bag na naglalaman ng kanyang mga gamit.     Buong araw ay nakalock ang gate kaya buong araw din na nanatili si Kevin sa harap.   Umulan at umaraw ay naroroon siya, umaasang mapatawad hanggang sa pinagbigyang makabalik sa kanilang bahay.

                                Bagamat nakabalik ay hindi na siya muli pang pinansin ng kanyang ina, dinadaan-daan lamang siya nito at ang dating kuwarto niya at gamit ay nasa pag-aari na ni Jessy.   Si Jessy na lamang ang tanging pumapansin kay Kevin at insan ay napagpasyahan na ni Kevin na tuluyan nang lisanin ang kanilang bahay at walang tiyak na direksiyon kung saan patutungo.

                                Nakakuha si Kevin ng isang matitirhan ngunit ito'y nasa isang abandonadong gusali at ang loob ay napakasikip, walang kagamit-gamit kaya natutulog na lamang siya sa sahig.    Ang tanging ilaw ay ang isang kandila na nakalagay sa isang babasaging baso.    Araw ng pasko nang sinubukan niyang bumalik sa dating tirahan, gabi noon nang makarating.     Naaninag niya sa loob ang isang nagkakasayahan magpamilya dahil naroroon na pala ang kanyang ama at dahil sa hindi man lang siya inalala ay lalo siyang nagtampo ni hindi niya alam na mayroong isang supot ng mga pagkain ang ipinadala sa kanya sa gusaling tinutuluyan niya at ito'y kinuha ng iba.       Mula noon ay tinuluyan na niya ang sarili at nagpakalulong na sa droga, pinasok ang ibat-ibang sindikato at laging nakatambay sa kanto habang nag-aabang ng bibiktimahin.

                                Samantala ay nag-alala naman si Elena kung ano ang nangyari sa anak kaya hinanap nila ito at nagpasyang pabalikin na lamang siya ngunit hindi na ito mahanap.     Nagpaskil sila ng larawan sa kung saan-saan pati ang pananawagan sa radyo ay ginawa na nila.    Umiiyak si Elena habang nagmamakaawa na magpakita na sa kanya ang anak hanggang isang impormanteng Jail Guard galing sa isang malayong kulungan ang nakakilala kay Kevin, ito daw yung nasa isa sa mga bartolina ng pinapasukan niyang bilibid prison.    Agad ay tumungo sila sa naturang kulungan at sa isang napakadilim na bartolina naaninag ang isang nangangayayat at buto't balat na si Kevin.    Pinilit ni Elena na magmakaawa sa anak na siya'y patawarin.    Sa kabila ng lahat ay binalewala parin ito ng anak at imbes na siya'y mapatawad ng nag-iisang anak ay ilang beses siya nitong sinigawan at inalipusta at kahit na masakit ito ay tinanggap lahat ito ni Elena kung ito ang paraan upang mapatawad siya ng anak.     "Hindi ba't sinabi mong ampon mo lang ako" bakit nandirito ka parin" ito naman talaga ang gusto mo hindi ba!' ang pahirapan ako at tanging si Jessy lang ang mas pinahahalagahan mo dahil siya pala ang tunay mong anak at isa lang akong bastardo na itinatapon lang dahil sa wala kong kuwentang tao".     Tumugon si Elena sa anak     "Anak', hindi mo alam kung bakit nagawa ko lahat ng iyon', ni minsan hindi ako nagkulang sayo' ikaw! ang nagkulang sa akin, dahil mga barkada at bisyo mo lang ang minahal mo at kinalimutan mo nang isa tayong pamilya".     Sa kabila ng lahat ay pinataas parin ni Kevin ang kanyang pride at ayaw pakinggan ang kanyang ina ngunit sa kabila ng lahat ay nanatili si Elena sa labas ng bartolina, pilit na binabantayan ang anak at nang minsang atakihin ng ulser si Kevin ay halos mamilipit ito sa sakit habang si Elena naman ay hindi malaman kung paano mapapasok ang anak sa loob.  Isang araw ay nag-usap ang mag-asawa kung saan makakakuha ng mahigit isang milyong piyansa upang mapalaya ang anak at dahil sa naubos ang lahat ng ipon ng mag-asawa sa gastos upang mahanap ang anak ay wala silang paraan.    Minsan ay naisip ni Elena na ibenta ang kanilang bahay na siya namang inalmahan ni Ramon kaya nagbanta si Elena na kung hindi sila makakagawa ng paraan upang makalabas si Kevin ay maghihiwalay sila kaya kahit na mahirap na desisyon ito para kay Ramon ay pumayag siya para lang masunod ang gusto ng asawa.    Kahit maaari nang makalabas sa kulungan si Kevin ay tila nagmatigas parin ito at tila ayaw nang lumabas sa kulungan kaya hinila nila ito papalabas hanggang sa maisakay sa sasakyan.    Kahit na sa kabila ng lahat ay nagawa parin ni Elena na yakapin ang anak habang si Ramon na ama ni Kevin ay may kaunting sama ng loob.    Nang makarating sa bahay ng kapatid ni Ramon na si Merriam ay sinabihan ni Elena ang anak na   "Anak, kung maaari, pilitin mong makisama sa mga magiging kasama natin sa bahay' at tumugon si Kevin, Pakealam ko! na siya namang ikinabahala ni Elena. Si Merrian ay may tatlong anak, tatlong lalaki na sina Joshua at Nick at isang babae na si Jenica na parehong nasa kolehiyo. Bagamat mamabait naman ngunit sa pag-uugali ni Kevin ay tila susuko ang mga tala sa mga gagawin nito sa bago niyang titirhan. Hindi gaanong kalakihan ang bahay ni Merriam ngunit sila ay maituturing na may kaya at mababait. At dahil sa hindi parin nagbabago si Kevin ay si Elena ang tagasalo sa lahat ng mga resulta ng kalokohan ni Kevin at nang minsan ay lihim na nagdala si Kevin ng ilang piraso ng shabu sa naturang bahay at kinasabwat ang isang anak ni Merriam na si Nick upang mayroon siyang magait na sariling kuwarto upang gawan ng kanilang sesyon hanggang sa pareho na silang mga adik. Takang-taka naman si Merriam sa kinikilos ng isa niyang anak kaya nagsagawa siya ng isang lihim na pagsisiyasat at napag-alaman na si Kevin ang nagdadala ng droga na siya namang dahilan upang awayin niya si Elena at mumuntikan nang maging resulta upang mapalayas sila sa naturag bahay. Pilit na kinausap ni Elena ang anak ngunit hindi na niya alam kung nakikinig pa ba ito kaya nagpatawag siya ng pastor at dinala rin sa kumbento ngunit lahat sila ay binastos kaya isa na lamang ang pinagpilian kundi ang iparehab at nang malaman ito ni Kevin ay nagsagawa siya ng isang plano,ang maglayas kaya isang gabi,lihim at matahimik niyang isinagawa ang pag-iimpake. Kinaumagahan ay nagtaka si Elena kung bakit wala si Kevin at nang sinubukang busisiin ang mga gamit nito ay wala na lahat. Humingi ng tulong si Elena sa asawa at kahit sa mga tao sa bahay ngunit ni isa sa kanila ay walang kumikibo.

                                     Mag-isa lamang si Elena na naghanap sa nag-iisang anak at dahil sa wala na siyang pera upang makatulong sa paghahanap ng anak ay kanya nalang itong nilakad ang kahabaan at lawak ng siyudad ng maynila at kung kani-kanino nagtanong at dahil sa walang pambayad  ay mano manong naghanap. Nilakad at ginalugad ang kamaynilaan at kung saan-saan na natutulog at dahil sa wala namang pera ay ugali nang magpalipas ng gutom. Samantala ay nag-alala naman si Ramon at Jessy sa kalagayan ni Elena kaya ito'y kanilang hinanap. Sa isang lihim na kuta ng mga notoriyus ng mga sindikato ng droga nagtatago si Kevin at ang tanging trabaho ay ang magtulak ng shabu upang may pangkain at pandroga sa araw-araw. Ni hindi na niya inisip ang kinabukasan at kalagayan sa buhay at walang ibang mas pinahahalagahan kundi ang makapagpaligaya sa buhay. Isang gabi,pupunta dapat sa isang nag-order ng shabu sa kanya ng bigla na lamang siyang tinambangan ng isang grupo ng mga pulis at dahil sa siya ay may patong-patong na kaso ay agad siyang binartolina. Ilang araw na ang ginawang paghahanap nina Ramon at Jessy kay Elena ngunit ni anino ni Elena ay hindi na matagpuan at tila ay pagod narin si Ramon sa paghahanap sa asawa at ang pasumpong sumpong nitong tuberkulosis ay lumala na sa tipong sumusuka na ng dugo. Samantala,sa likod ng kadiliman ay natatago ang katotohanan na hindi na makilala ang itsura ni Kevin dahil sa buto't balat nitong katawan at bagsak na kundisyon ng mukha. Halos ay hindi na makatayo pa at laging nakahiga. Ang bawat pagkain na inirarasyon ay itinatambak lamang sa isang sulok. Sa hindi niya nalalaman na sa likod ng dilim,ang bawat pagsusuka na sa akala niya ay simple lamang ay isa nang nakakaalarmang dugo. Isang araw ay nakadama siya ng matinding pananakit ng tiyan at nakakatunaw na pakiramdam sa sikmura. Halos tinanggap na lamang niya ang katotohanan na mamamatay na siya nang bigla niyang marinig ang isang tunog ng pasyon na isinasagawa lamang tuwing mahal na araw. Sa sobrang sakit at dusa ay isinambit din niya ang pangalan ni jesus sabay hingi ng tulong. Isang araw ay bigla na lamang siyang nagising at dahil sa pag-aakala na hindi na siya magigising ay labis ang kanyang pagtataka at pagpapasalamat. Maya-maya'y isang babae ang naririnig niyang papalapit sa kanya at nagpakilalang isang pastora at kaibigan. Elsa daw ang pangalan at ipinadala daw siya ng diyos sa mga nangangailangan ng tulong. Dito ay nahimasmasan si Kevin at unti-unting bumabalik sa dati ang kundisyon dahil sa suportang pagkain at gamot. Dahil sa ginawa ng pastora kay Kevin ay unti-unting gumaan ang loob ni Kevin sa kanya hanggang sa mailabas si Kevin sa kulungan ay napamahal na siya sa pastora na parang nanay na niya. Tinanong ni Elsa si Kevin kung babalik pa ba daw siya sa kanyang ina at iisa lang ang isinagot ni Kevin "Sinong babalik sa buwisit kong ina,isinusumpa ko siya at kailanman ay hinding-hindi ko siya ituturing na ina" dahil kayo na ang nanay ko"puwede po ba iyon?". Sa mga narinig ni Elsa ay tila nalungkot ito sa mga binitawang salita ng anak. Ipinakilala ni Elsa si Kevin sa isang dayuhang australyano na nagngangalang Kriston na siyang sumagip at tumulong nang siya ay maaksidente at di kinalaunan ay nagpakasal. Kahit na may duda si Kevin sa dayuhang ito ay pumayag narin siya sa hiling ng bago niyang ina-inahan na sila'y sumama sa dayuhan sa ibang bansa. Sa simula pa lamang ay medyo maayos naman at dito ay naisip lahat ni Kevin ang bawat kabaitan ni Elsa sa kanya. Hindi nakakalimutan na siya'y paglutuan ng almusal,sa tuwing siya'y magkasakit ay todo asikaso si Elsa kay Kevin at kung papasok sa paaralan ay palagi siyang nandiyan sa labas ng kuwarto at tinuturuang mag-ingles kaya lumulubag ang bawat kaba at hirap ni Kevin sa bawat araw.

                                     Minsan ay palagi silang magkasama sa paborito nilang simbahan malapit sa paaralan na kanyang pinapasukan at dito ay labis-labis ang pasasalamat ni Kevin sa diyos dahil itinuturing niya si Elsa na isang hulog ng langit habang isa namang sumpa ang kanyang tunay na ina na si Elena. Isang araw ay nag-alala si Kevin ng panay ubo-ng ubo si Elsa at laging nahihilo at kung minsan ay nanghihina kaya nakiusap si Kevin na ipatingin siya sa duktor sa tulong ni Kriston ngunit imbes na makinig ay hinatak si Elsa at sinabunutan dahil sa isang pagkakamali na nagawa sa naturang bahay at dito na unti-unting lumabas ang tunay na kulay ni Kriston. Nagiging magagalitin na ito at laging binubogbog sa tuwing may kaunting pagkakamali kaya nang hindi na makatiis ay nilabanan na nito ang asa-asawa ngunit may baril ang dayuhan kaya wala silang magawa kundi ang sumunod na lamang na siyang naging dahilan upang tumigil sa pag-aaral si Kevin. Isang araw ay nagsimulang mag-impake ng gamit si Kevin habang pilit namang pinipigilan ng nanghihinang ina-inahan at nang ito'y makita ni Kriston ay agad silang ikinulong sa kuwarto nila at kinandaduhan. Ngayon ay isa nang hamon sa kanila kung paanno makakalabas. Dito ay nakita niyang sumuka ng dugo si Elsa na siya namang ikinabahala ni Kevin at kahit na makailang beses na makiusap kay Kriston ay parang lamang silang sumisigaw na walang boses. Nang makahanap ng lagusan si Kevin ay agad na inilabas ang ina inahan. Napag-alaman nilang walang tao ang bahay kaya pinasok niya ang bahay at kumuha ng ilang mamahaling gamit at dito ay natagpuan niya ang isang baril. Nang biglang sumulpot si Kriston ay agad na inagaw niya ang baril kay Kevin na nagresulta upang may matamaan na isa sa kanila. Nang bumulagta si Kriston ay agad na umalis at hinanap ang si Elsa na kanyang ina inahan at sila nitong pagtakas. Sila'y napadpad sa siyudad habang naglalakad ay nakiusap si Elsa na magpahinga muna ngunit alam niyang mahahabol sila ng mga pulis kaya sumakay ng taxi at nagtungo sa paliparan upang umuwi ng pilipinas. Nagsalita ang nanghihina na si Elsa kay Kevin "Anak,anu man ang mga pagkakamali,binayaran ko nang lahat iyon" alam kong hindi mo parin ako napapatawad ngunit sa kabila ng lahat ay kahit man lang sa huli kong hininga ay nakasama kita". Labis na nagtaka si Kevin sa ina inahan ngunit hindi niya ito inintindi at nang makumpleto ang mga papeles sa tulong narin ng isang kaibigang pilipino na nagtatrabaho sa airport ay natagpuan niyang natutulog ang ina at dahil sa akalang natutulog nga talaga ang ina ay binuhat niya ito papasok sa eroplano. Nang dadaan muna sa isang paliparan na nasa parehong bansa ay napansin niya ang isang supot at kanya itong kinuha upang tingnan ay bigla sumulpot mula sa hindi kalayuan ang ilang mga pulis na siya dahilan upang siya'y tumakbo at magtago. Kahit na gustong isama sa pagtago ang ina inahan ay wala na siyang magagawa dahil sa lapit ng mga pulis at kahit na masakit sa loob niya ay kinailangan na niyang iwanan ito. Habang siya'y nagtatago sa hindi kalayuan ay narinig niya na may isang babae ang natagpuan ng mga otoridad na wala nang hininga na siya namang ikinaluha niya at sa kadahilanang gustong makita at makapagbigay ng emosyon ay nagpahuli na siya sa mga pulis. Dito ay ibinuhos niya lahat ng awa at pasasalamat sa lahat ng kabaitang ipinagkaloob nito sa kanya. Habang nakasakay sa sasakyan papunta sa isa pang paliparan ay naalala niya na kundi dahil sa napakasama niyang ina ay hindi siya mapapadpad sa ganitong sitwasyon kaya abot hanggang langit ang galit niya sa kanyang tunay na ina sunod ay sinubukan na niyang buksan ang supot at sumambulat sa kanya ang kanilang mga masasayang mga larawan nila ng tunay niyang ina. Hindi siya makapaniwala sa nasaksihan at naalala ang huling sinabi ni Elsa na si Elena pala. Imbes na galit ay naisip niya lahat ng kanyang mga kasalanan at buong puso niya itong tinanggap.


Makalipas ang dalawampung taon ng pagkakakulong ay napalaya rin siya dahil sa isang kaibigang lawyer at pagkadating sa sariling bansa ay agad na hinanap ang puntod ng ina. Siya'y nagtapos ng pagka abogasya rin at nagpakasal kay Jessy.

                                                             ...***THE END***...

Ang Malupit na Matanda at ang Galising Pusa

                                                      

                                                      

                                                          Originaly created by Ralph Arveen Cabigon

                                    Si Madam Heles ay isang matandang napakabait at maamo, nag-iisa lamang siya sa kanyang luma at maliit na mansiyon sa gitna ng kagubatan. May isa siyang anak na babae na nagngangalang Ruwana na kanyang inampon nang iwan sa kanyang tarangkahan, napamahal na siya sa anak-anakan niyang ito ngunit nang minsan dumalaga na ito ay nagkaroon ito ng nobyo na taga-ibang bayan. Dahil sa pangyayari ay palagian na lamang itong nag-iisa. Labis itong nalungkot at nag-isip ng masama hanggang sa tuluyan nangang nag-iba ng ugali lalo pa nang magpakasal na ang kanyang pinakamamahal at paboritong anak-anakan.

                                    Naging isa na siyang malupit na matanda at halos lahat ng makita niyang hayop sa kagubatan ay binabaril niya. Isang araw, makalipas ang ilang taon. Isang batang sampung taong gulang ang nakita ni Heles sa isang daanan papunta sa bayan, isang lalaki na maraming bulutong at maitim. Hindi niya ito pinansin at nagpatuloy siya sa paglalakad papuntang bayan ngunit nang siya'y papauwi ay nakita na naman niya ang bata at sumusunod na sa kanya, siya'y nainis kaya binato niya ng ilang piraso ng bato ang bata ngunit hindi ito natinag kaya isinama na lamang niya ito sa kanyang bahay at kinumkop kahit ang gagawin lang sa kanya'y isang mutsatsa na tagalinis ng bahay at tagapagsilbi.

                                   Sa tuwing nagkakamali ang batang papangalanan nating Omar, lagi siyang sinasampal at binabatukan ngunit wala namang magawa ang bata kundi ang hindi kumibo. Napakabait ni Omar at kahit na mga nasugatang insekto at maliit na hayop ay tinutulungan nito at dinadala sa isang tagong budega ng maliit na mansiyon upang alagaan. Maraming kaibigang hayop si Omar dahil sa kakaibang bait nito dito at kung minsan ay himalang natutulungan ng mga ibon at maliit na hayop si Omar sa mga mabibigat na gawain nito sa mansiyon.

                                    Isang araw ay napag-alaman ng matanda na ang batang kinupkop niya ay anak ng bastarda niyang paboritong anak-anakan na si Rowana kaya nang abutan niya ang bata na nakatulog dahil sa maghapon na pagtatrabaho ay agad niya itong tinapunan ng kumukulong tubig na naiwan ni Omar. "Aaarrrrraaayyyyy!!!!........ huhuhuhu... bakit po" sagot ni Omar. Kinaladkad si Omar patungong kusina at nginungod sa mainit na kalan kaya lalong siyang napasigaw hanggang sa ikinulong siya sa isang budega. Nagmakaawa si Omar ngunit isang linggo na ay walang nagbubukas sa kanya, hindi siya nagugutom dahil dinadalhan siya ng mga kaibigan niya ng pagkain at prutas. Walang magawa si Omar kundi ang magpasalamat habang umiiyak. Matapos ang isang linggong pagpapakulong ay nagtaka si Madam Heles kung bakit maayos ang pangangatawan ni Omar. "Akala ko patay kana buwisit ka"!, "talaga nga namang ang anak ng mga masasamang damo na hindi namamatay". Wika ni Madam heles. Dahil sa napangiti si Omar ay higit na nabuwisit si Madam Heles ngunit wala naman itong magawa kundi ang pabayaan na lamang ang bata dahil likas naman sa kanila iyon.

                                  Malakas ang bagyo at tila nagsasayawan ang mga punong-kahoy sa paligid, ang ihip ng hangin ay tila nagbabadya ng kung anu man ang darating. Hindi makalabas ng bahay si Madam Heles dahil malakas ang hangin at nagsisibagsakan ang mga sanga ngunit wala na siyang makain kaya pinagdiskitahan niya si Omar. Kahit na lubhang napakamapanganib ay sumunod na lamang ito upang hindi na naman makatikim ng latigo. Minsan ay atras abante ang kanyang lakad at kung minsan ay hindi na makaabante lalo pa na may mga nakaharang na puno hanggang sa pagpupumilit na makausad ay nabagsakan nga siya ng isang puno.

                                 Tuluyan na nga siyang nawalan ng malay habang nakasalampak sa lupa na duguan at walang sinuman ang nakakaalam ng nangyari. Ngunit walang anu-anu at nagising si Omar na nasa loob na siya ng isang maliit na kuweba. Nagtaka siya at napatingin sa paligid, isang gus-gusing pusa ang namataan niya sa di kalayuan. "Nasaan ako"?, anung ginagawa ko dito?", 'sinong tumulong sa akin?". Walang ediya si Omar ngunit may kutob siya na ang pusa sa hindi niya kalayuan ang posibleng may gawa ngunit mahirap na patunayan kaya kinaumagahan nang wala na ang malakas na ulan at hangin, nagsimula na siyang lumarga ngunit sumusunod sa kanya ang pusang gusgusin kaya isinama na lamang niya ito.

                                 Dumating siya sa mansiyon ngunit tahimik ang loob, nang siya'y nagsimulang buksan ang pinto, siya'y agad na pinagsaraduhan dahilan upang tumalsik siya. !!!Walang hiyaaaa""!!...., "hindi ba sinabi ko sa iyo bata ka ha' na gawin mo ang pinag-uutos ko ha"...  hhhrrrr.... nasaan na"?. Umiyak si Omar at hihingi na sana ng paumanhin ngunit nagulat siya nang makita ni Madam ang isang supot ng tinapay sa kanyang likuran. Napagbintangan siya na nagtatago ng pagkain kaya agad siyang ikinulong na naman sa budega. Habang nakabaluktot sa isang sulok si Omar, nilapitan siya ng pusang ligaw at tinitigan siya nito na labis na ipinagtaka ni Omar. Kinaumagahan ay napalaya na rin si Omar sa kadahilanang nasarapan siya sa tinapay na dala niya kaya pansamantalang laya siya. Ngunit agad na naman siyang napalo nang magulat si Madam Heles dahil sa alaga nitong pusa. Sa lahat ng hayop, sa pusa mas may Allergy si Madam kaya nung malaman niyang nasa loob ng kanyang tahanan ang pusang kinamumuhian niya kaya pinilit niya si Omar na itapon ang pusa. Kasagsagan na naman ng malakas na ulan at inutusan siyang ihulog sa rumaragasang ilog ang pusa. Ilang beses na siyang binatukbatukan, sinipa, tinadyakan at murahin ngunit talagang kunsensiya ni Omar ang nangingibabaw hanggang sa humantong sa mga masasakit na banta na palalayasin siya kapag hindi niya nagawa ngunit hindi natinag si Omar at yakap yakap parin niya ang pusa. Pinagbigyan parin siya ni Madam Heles sa maraming kundisyon at isa na doon ay ang araw-araw niyang pagdadala ng mga tinapay na kanyang nagustuhan ang lasa. Problema ngayon ni Omar kung saan kukuha dahil bigla lang naman iyon sumulpot sa likura niya ng hindi niya alam. Isang araw ay kinukulit siya ng pusa at tila ito'y may ipinapahiwatig. Sinundan niya ang pusa ngunit malayo na ang kanilang narating at patuloy parin silang naglalakad hanggang nagulantang nalamang si Omar nang tumambad sa kanya ang isang hardin na namumulaklak ng tinapay at sa paligid nito ay maraming mga pusa ngunit ang nakaagaw ng kanyang pansin ay ang isang rebulto ng gintong pusa sa sentro ng hardin.

                                             Masayang umuwi si Omar dala ang isang maliit na sako ng tinapay ngunit imbes na magpasalamat ay inagaw pa sa kanila iyon. Nagdeklara si Madam Heles na walang lalabas ng bahay sa loob ng dalawang linggo dahil may imbak naman daw ng tinapay. Bagamat may imbak, hindi naman makakain si Omar dahil ayaw siyang bigyan. Hanggang isang araw, nagulat si Madam Heles nang nawawala ang tatlong piraso ngunit nakita niya ang ilang yapak o marka ng paa ng mga pusa, sinundan niya ito at nahuli nga niya na nilalantakan ni Omar at ng pusa ang kanyang mga tinapay. Dahil sa nangyari ay lalo pang naparusahan si Omar. Ikinulong siya sa isang kinakalawang at marupok na hawla at isinabit sa isang mataas na puno. Walang magawa si Omar kundi ang tumangis at magmakaawa.

                                           Samantala ay nagugutom na si Madam ngunit hindi naman niya gustong pakawalan si Omar kaya nakipagkasundo si Madam Heles kay Omar na kung ituturo lamang nito ang kinaroroonan ng pinagkukunan ng tinapay ay pakakawalan siya ngunit ito ay kasinungalingan lamang. Inihayag ni Omar na kung magpapasama siya sa pusa ay matutunton niya ang kinaroroonan ng tinapay. Habang nasa paglalakbay ay ngumiti si Madam na tila ay may masamang balak. Ilang oras nang makalipas at natunton din ni Madam ang hardin. "Hindi ako makapaniwala", "ang mga masasarap na tinapay, tumutubo lang" hahahaha..... Dala ang isang malaking sako ay hinakot niya ang maraming tinapay at pinagbabaril ang mga pusa na nagtangka na siya'y kalmutin gamit ang lumang baril na siyang paborito niyang gamitin sa mga hayop na kanyang makita sa gubat. 

                                           Ngunit isang ediya ang pumasok sa kanyang kukote na dahil sa hindi mahulugang dami ng mga tinapay ay nakaisip siya na pagkakitaan ito. Ibenenta niya ito sa bayan at siya'y labis na natuwa dahil labing minuto palang ay ubos na ang tinda niyang sampung sako ng tinapay. Samantala ay napako naman ang pangako niya kay Omar na pakakawalan na siya dahil naging abala na ito sa kanyang pananamantala sa mahiwagang hardin ng mga tinapay.  Kumita si Madam ng dalawang milyong piso sa loob lamang ng tatlong araw kaya naghakot siya ng mga katulong sa pag-ani ng napakaraming tinapay at lalo pa siyang kumita ng dalawampung milyon sa loob lamang ng ilang linggo. Pinaayos niya at pinaganda ang kanyang mansiyon habang si Omar naman na nananatiling nakasabit sa puno ay halos hindi na maidilat ang mga mata sa sobrang paghihina. Samantala, sa hardin. Isang trabahador ang tumawag kay Madam Heles. "Madammm..., "may isa po ditong gintong rebulto ng pusa, "mukhang mamahalin at walang nagmamay-ari'. Dahil sa kakaibang ganda at kinang ng rebulto ay imbes na ibenta ay iniuwi niya ito sa kanyang bahay at ginawang dekorasyon sa sala. Habang nagpapahinga ay napansin niyang may lamat ang tiyan ng gintong rebulto ng isang pusa. Inusisa niya ito at natanggal niya ang isang piraso. Naaninag niya sa loob ang isang kumikinang na pulang bato at dahil sa sobra siyang namangha at nagandahan ay ginawa niya itong kuwintas. Pagkalipas ng isang linggo at halos wala nang malay si Omar kaya ibinaba na ito ni Madam Heles at hinila papunta sa budega at binigyan ng isang piraso ng tinapay ngunit hindi na ito magising gising pa hanggang isang gabi, kabilugan ng buwan. Sa hindi inaasahan, tumunog ang kampana ng pinakamalapit na kapilya sa eksaktong alas-dose ng umaga. Habang ang kuwintas na suot ni Madam Heles ay nagliwanag ng hindi niya alam.

                                         Kinaumagahan. Isang pagkagulantang ang pumutok sa mansiyon ngunit hindi ng boses ng isang tao kundi ng isang pusa. Sa kama ni Madam, isang pusa na gus-gusin ang nagsitalon ng walang humpay. "Anung nangyayari sa akin!?.. na ito?" bakeeett... ganito ako"?.. bakit ako naging pusa, ang pangit pangit ko na, mabaho pa ako".. O" por diyos por santo"? huhuhuhu..... Nanatili si Madam Heles na naging anyong pusang gusgusin at puno ng sugat sa mansiyon. Naisipan niyang puntahan ang kanyang mga kaibigan at kumare ngunit pinalo lamang siya at ipinahabol sa aso. Walang magawa si Madam Heles kundi ang tumangis dahil sobrang napakahirap para sa kanya ang tanggapin ang sinapit. Sinubukan niyang puntahan ang kinawawa niyang si Omar ngunit wala parin itong malay kaya bumalik na lamang siya dahil sa pride niya. Isang araw, dumating ang isa niyang malapit na kaibigan na si Eliza kaya naglakas loob na pinuntahan ito ni Madam ngunit dahil alam na niya kung anung mangyayari dahil sa itsura niya ay nanatili na lamang siyang nakatayo sa isang tabi habang tawag ng tawag sa kanya ang kanyang kaibigan. Pagkalipas ng ilang linggo ay may pulis ang nagsimula nang mag-imbestiga sa paligid at nagulat si Madam nang makita niya ang paborito niyang anak na si Ruwana at ang asawa nito. Hanggang sa sila na nga ang tumira sa pinaganda niyang mansiyon.

                                       Isang linggo ang makalipas. Sa isang bahagi ng kisame na napakagulo, isang nag-aastang mamuhay na parang tao na pusa ang natutulog, may maliit na karton bilang kama, may piraso ng tela bilang kumot at mga kahon bilang aparador at lamesa. Hanggang nagising na lamang ito ng isang malakas na sigaw ang gumimbal sa maliit na mansiyon, lagi na namang sinasaktan si Omar at lalo siyang nagulat nang higit pa pala sa kanya ang kalupitan ng kanyang anak-anakan sa ginagawa sa kanyang apo na si Omar. Isang gabi, pinuntahan niya sa labas ng bahay si Omar at ito'y natutulog sa loob ng pinagtagpi-tagping bahay-bahayan dahil ayaw itong patulugin sa loob ng ina nito. May isang babaeng anak si Ruwana na si Nia na nasa labing tatlong taong gulang na. Lingid sa kaalaman ni Madam Heles, pilyo at salbahe si Nia, dahil nagmana ito sa kanya at sa kanyang ina. Isang gabi, isang gutom na Madam Heles na sa anyong pusa ang nagpunta ng kusina at tiyempo namang papunta doon si Nia upang uminom hanggang sa nagsalubong ang dalawa. Nakakarindi ang sigaw ni Nia kaya lalong napatalon si Madam Heles sa gulat kaya umalis ito agad. "Oh!" Nia. "Ano bayan?' tanong ni Ruwana sa anak. "Ina", isa po kasing halimaw ang nakita ko" dito sa kusina... At tumugon si Ruwana. Ano!" imposible anak. sarado lahat ng pwedeng mapasukan.

                                        Kinaumagahan. Nag-umpisa ang mag-anak na halughugin ang buong bahay mula sa basement hanggang sa attic hanggang nakita nga nila na mayroong isang pusa na ang pangit ng itsura at mabaho. Pinalo nila ito hanggang sa maghabulan na sila sa attic ngunit nakalmot ni Madam Heles ang kanyang babaeng apo na si Nia kaya nagtalsikan ang dugo at siya namang humagulgol ng takbo papalayo si Madam ng mansiyon. Umalis na nananangis si Madam habang hindi alam kung saan papunta at siya'y napadpad sa bayan. Dito ay pilit niyang tinanggap ang bagong buhay bilang isang ligaw na pusa. Kahit na ayaw niya ay pinilit niyang maghukay sa basurahan ng makakain para lang mabuhay hanggang minsan, isang kumpol ng mga pusa ang kanyang namataan sa isang abandunadong bahay habang siya'y naglalakad at kanya itong nilapitan. Narinig niya na ang mga pusa ay nakikipag-usap sa isa't-isa at habang pinakikinggan niya ng mabuti ay naliwanagan siya sa kanilang pinag-uusapan. "Walang hiya talaga, magbabayad ang gumawa sa atin nito". Sabi ng unang pusa at tumugon naman ang pangalawang pusa. "Nang dahil sa tinapay na binili natin sa buwisit na negosyante nayun, tingnan mo nangyari sa atin".

                                        Hindi malaman ni Madam kung bakit sinisisi ang kanyang panindang tinapay. Ngunit ang alam niya na may kinalaman ang kuwintas sa tinapay at para hindi na magkaroon pa ng kaguluhan ay umiwas na lamang ito sa mga pusang tila kagaya niya at siya'y nagpunta sa ibang bayan.

                                        Makalipas ang sampung taon. Sa isang bakanteng lote, sa isang tambakan ng basurahan. May isang kahon na tila ay anyong bahay at sa loob ay isang nanghihina na at hindi na maintindihan na anyo ng pusa na si Madam Heles ngunit mayroong kasamang isang kuting. Inampon niya ang kuting mula sa isang nag-abanduna dahil sa pag-aakalang siya'y babantayan at aalagaan siya dahil sa siya'y lalong tumanda ngunit nang lumaki ang pusa ay basta na lamang siya pinabayaan at kung minsan ay inaaway pa siya. Ngayon ay nag-iisa na lamang siya at kung minsan ay kahit na iika-ika lumakad ay kailangan niyang maghanap ng pagkain dahil lalo siyang manghihina at mamamatay. Nakakita siya ng isang kumpol ng mga pusa na nakatingala sa isang bintana. Nilapitan niya ito at napag-alaman na nagtatapon ang may-ari ng bahay ng mga tirang pagkain at dahil sa matinding pagkagutom ay binilisan niya ang pagtakbo ngunit nang itapon na ang isang supot ng tirang pagkain ay inunahan na siya agad ng mga karibal niya na siyam na pusa na mas malakas sa kanya. Naubos ang laman ng supot at iniwan siyang nag-iisa sa harap ng bintana. Hinintay niya ang may-ari na magtapon pa uli ngunit lingid sa kanyang kaalaman ay iyon na ang pinakahuli para sa linggong iyon. Nagtaka siya kung bakit na imbes na buksan ang bintana ay nagpatay pa sila ng ilaw. Napaluha na naman si Madam Heles at di alam kung ano ang gagawin, nangangatog ang mga binti sa gutom at nagdidilim ang paningin hanggang sa ito'y himatayin.

                                     Isang araw ay nagising si Madam Heles sa loob ng isang kuwarto, kuwarto na puno ng maraming mga hindi ginagamit na bagay, sa madaling salita ay isang budega at sa pagtingin niya s paligid ay walang tao kayat ipinagpatuloy ang pagtulog. Sa muling paggising ay isang maamong mukha ng isang binata. "Omar", wika sa isip ni Madam Heles at kahit hindi siya nauunawan ni Omar ay lagi naman itong nakangiti sa kanya dahil sa taglay niyang kabaitan sa mga hayop tulad ng pusang ligaw. "Oh" diyos ko!,"salamat at hindi mo ako pinabayaan sa pamamagitan ng apo kong ito". Labis akong humihingi ng kapatawaran sa lahat ng pagkukulang ko at kalupitan ko sa inyo diyos ko para kay Omar".. huhuhuhu.... Nagtataka naman si Omar kung bakit may tumutulo sa mga mata ng gusgusing pusa kaya lalo itong niyakap ni Omar na siya namang lalong ikinatangis ni Madam Heles. Kinaumagahan ay nagulat si Madam Heles nang sigawan at buhusan ng tubig ni Donya Ruwana si Omar. Mula noon ay inobserbahan na ni Madam Heles ang buhay ni Omar pagkatapos niyang mawala ng ilang taon. Napag-alaman niyang nananatiling inaalila at sinasaktan parin ng kanyang ina si Omar, bawat araw ay siya lagi ang nagtatrabaho sa bahay at kahit gabi. Kahit gusto niyang tulungan ang mahal niyang apo ay hindi niya magawa dahil lagi siyang sinasabihang magpahinga kahit pusa lang siya. Isang araw, hindi sinadya ay nabasag ni Madam ang isang base dahil sa iika-ika nga siyang maglakad kaya natisod niya ito ng hindi sinasadya. Agad siyang nakita ni Nia na anak na babae ni Ruwana na siya namang kapatid ni Omar. Agad siyang isinumbong ang kanyang nakita sa ina kaya ulit ay pilit na namang pinapalayas ng pamilya ang pusang si Madam Heles ngunit uli ay nakiusap na naman si Omar. Para mapagbigyan siya ay walang ibang pagkain ang ibibigay sa kanya kundi pagkain ng pusa na panis na.

                               Isang gabi, dahil sa gutom na si Omar ay kinailangan na niyang kainin ang panis na kanin at dahil nakakulong siya ay wala kakayahan upang makapuslit ng pagkain. Samantala ay iniuusod naman ito ng pusa papalayo sa kanya kaya nagtataka si Omar. Naisip ni Madam na puslitan ng pagkain si Omar ngunit natatakot siyang mahuli kaya lumarga siya ng hindi alam ni Omar. Nagpunta si Madam Heles papuntang hardin ng mga tinapay ngunit tumambad sa kanya ang isang hardin na wala nang buhay. Ang mga halaman ay kalansay na lamang at nakita niya ang mga kalansay ng mga pusa na pinatay niya kaya nagpasya siyang bumalik na lamang sa bahay. Habang naglalakad ay nakakita siya ng isang pusang nagliliwanag ngunit isang kurap lang ng mga mata ay nawala na agad ito ngunit napansin niya ang isang kuwintas na pamilyar sa kanya kaya kinuha niya ito at iniuwi. Sa bahay ay tinitigan niya ang kuwintas hanggang naalala na niya ang lahat na dahil dito ay nagkaganyan siya. Itatapon na dapat niya ang kuwintas sa ilog ngunit nakita siya ni Omar at pilit itong kinuha ni Omar at sinabing. "Huwag mong itapon yan" aking alaga", may halaga sa akin yan". Sa puntong ito ay nahiwagaan si Madam Heles kung bakit hanggang sa nagsalita si Omar. "Ito lang kasi ang ala-alang iniwan ng aking lola na kahit sinasaktan ako ay mahal ko parin". Naantig at napaiyak si Madam Heles. O" bakit lumuluha ka", lumuluha ba talaga ang isang pusa?" tanong ni Omar sa sarili.

                               Pagkadating sa bahay ay nakasalubong na sa tarangkahan ang mag-anak. "Bakit ngayon lang ka lang?", at saan ka naman nanggaling walang hiya ka". Tanong ni Ruwana. "Kasi po". At tila ay magsasalita pa si Omar ngunit ito'y nabigla na ng sabunutan siya ng kanyang ina at nakisama narin sa pananakit ang anak nito at asawa kaya bugbog sarado si Omar at habang nagkakagulo ay nahulog naman sa lupa ang kuwintas na siyang dahilan upang magsitigil ang lahat. "Ano ito ha?". Tanong ni Ruwana. Ina'y wala po, akin na po iyan". Kinaladkad ni Ruwana si Omar sa loob at ipinagpaliwanag. "Parang awa niyo na po inay, mahalaga po sa akin yan...huhuhu.... At nagsalita sa wakas si Ruwana." Anong ina.... alam mo naririndi na ako matagal na" (SUMIGAW) !!Wag mo akong matawagtawag na ina dahil hindi kita anak!".... Nabigla si Omar sa binitawang salita ng kanyang ina. Noong oras ding iyon ay ipinagtapat na ni Ruwana kay Omar na inampon lamang siya upang maipakita sa kanyang ina na si Madam Heles na may anak na sila ng kinakasama niya at hindi na sila maaari pang galawin. Nasaksihan ito ni Madam Heles kaya agad siyang tumakbo upang kalmutin si Ruwana dahilan upang magkasugat-sugat ang mukha nito. "Napakawalang hiya mo babae ka" huhuhu... matapos kitang palakihin at alagaan ay ito pa ang nagawa mo", wika ni Madam sa kanyang sarili. Agad ay hinuli ng asawa ni Ruwana ang pusa at ikinulong. Nang mahimasmasan si Ruwana at nagamot lahat ng sugat nito ay sinimulan na niyang paglaruan ang pusa at bigyan ito ng matinding leksiyon na siyang dahilan upang manghina at himatayin si Madam Heles ngunit agad siyang isinalba nang manlaban si Omar at agad ay itinakas ngunit siya'y nabaril ni Ruwana.

                                            Sumalampak sa lupa ang duguang si Omar. At dahil sa nangyari ay pilit na iminulat ni Madam Heles ang mga mata at kausapin si Omar ngunit hindi na ito gumagalaw. Sila'y dinala sa ilog at doon ay ipinaanod sa bangka.

                                             Habang nasa gitna ng ilog sa ilalim ng papabilog na buwan na singliwanag na ngayon ng kaisipan ni Madam. Pilit niyang ginising ang apo ngunit hindi na ito sumasagot at dahil sa tindi ng sugat niya ay ibinagsak na lamang ang sarili at tinitigan ang maliwanag na bilog na buwan at sa huling pikit ay biglang tumunog ang kampana ng pinakamalapit na simbahan. Samantala sa mansiyon. Halakhak naman ang namutangi sa mga bibig ng mag-anak. "Sa wakas, mayaman na tayo, ngayon lang ako nakakita ng ganitong kagandang bato,hahahaha".... wika ni Ruwana. Ngunit may napansin ni Nia ang hugis ng bato sa hugis ng butas na nasa dib-dib ng gintong rebultong pusa kaya sinubukan nga nila na ilagay ito dito hanggang isang malaking liwanag ang sumabog sa mansiyon. Nagulat ang mag-anak at nang pilit nilang alisin ang bato ay naitumba nila ang rebulto dahilan upang mabasag ito at isang liwanag ang kumawala dito at lumabas ng bahay.

                                            Kinaumagahan. Sa tabi ng ilog, isang bangka ang nakadikit sakay ang isang matandang babae na tumatangis at sumisigaw ng tulong. "Omaarrrr..... huhuhuhuh"..... apo ko".... Ngunit walang nakaririnig sa kanila. At habang kinakarga ni Madam Heles na sa anyong tao na ang wala nang buhay na apo sa kagubatan ay isang puting tila engkantada ang nagpakita sa kanila. Nagsalita ang engkanta. "Gusto mo bang mabuhay uli ang iyong apo?" at agad na umoo si Madam ngunit isang kundisyon na isa lamang ang mabubuhay sa kanilang dalawa. Nangangahulugang may isang magsasakripisyo.

                                           Pagkatapos ng kasunduan ay naglaho na ang puting engkantada at sa paglahong ito ay isang nagpapatrol ang nakakita sa kanila at dinala agad sila sa ospital ngunit si Omar ay idineretso na sa Morge. Ngunit hindi iniwan ni Madam Heles si Omar at nanatili hanggang mag-umaga. Kinabukasan at nang kaya na ni Madam Heles ay hinanap niya ang kanyang abugado na si attorney Hidalgo upang ihanda ang isang huling testamento. Kasama ang ilang pulis at ang abugadong si attorney Hidalgo ay nagpunta sila sa mansiyon.

                                           "Inay"".. hehehe.. buti naman po at bumalik na kayo, ang tagal namin po kayong hinintay, si Omar po, nagbakasyon po sa amin.. hehehe.. Ngunit isa lang ang sagot ni Madam. Isang malutong na sampal. Nagulat ang mag-anak lalo na si Ruwana. "Ina'y", bakit naman po?".. at sumagot si Madam. "Kailanman ay hindi kita naging tunay na anak". Hindi ba't iyan din ang sinabi mo kay Omar bago ang pagpapatapon mo sa amin sa ilog". Nagulat si Ruwana nang sabihin iyon ng kanyang ina-inahan. At bumulong si Ruwana. "Papaano niya nalaman iyon?" at siya'y nagsalita kay Madam. "Napakasumbungero talaga niyang walang hiya niyong apo". Hindi si Omar kundi ako mismo ang nakakita at nakarinig. "Hindi ba't ako ang may gawa niyang kalmot sa iyong mukha". Hindi makapaniwala si Ruwana. "Imposible, inay, napakasinungaling niyo", pare-parehas kayo ng apo niyo". Sigaw ni Ruwana habang dinadala na sila ng mga pulis patungong presinto.

                                          Nang muling dinalaw ni Madam si Omar sa morge ay wala parin itong buhay at nangingitim na ang ilang parte ng katawan nito kaya kinailangan na siyang iimbalsamo. Walang nagawa si Madam kundi ang umiyak habang isinasakay si Omar sa sasakyan ng mag-iimbalsamo. Sinundan niya ang sasakyan ngunit nawala na laman ito. Hinanap niya kung saan-saan hanggang sa makapagtanong siya at walang ano-ano ay isang nagkakaguluhang tao ang namataan niya sa kalayuan kaya pinuntahan niya agad ito. Isa daw patay ang nabuhay ang sabi ng mga naroroon. Nakita niya si Omar na nakabangon kaya agad niya itong niyakap. Isinugod si Omar sa pinakamalapit na ospital upang gamutin at alagaan.

                                           Pagkalipas ng ilang araw ay nasa maayos na kundisyon na si Omar at dito ay humingi ng sandamukal na kapatawaran si Madam Heles. "Wala naman po dapat kayong ihingi ng patawad, naiintindihan ko po kayo kung bakit niyo nagawa sa akin iyon, sa una palang po ay pinatawad ko na kayo Madam". At biglang nagsalita si Madam Heles. A" eh.. huwag mo na akong tawaging Madam", lola na lamang'. Mula noon ay buong pag-aalaga at kalinga ang ibinigay ni Madam kay Omar dahilan upang mapamahal narin dito si Omar. Ngunit ang palugit na araw ay nauuubos na ngunit ang pagmamahal nila sa isa't-isa naman ay umaapaw. Isang araw ay may ibinigay na papel ang abugado ni Madam kay Omar upang papirmahan ngunit hindi ni alam ni Omar kung ano-ito dahil ni minsan ay hindi nakapag-aral si Omar.

                                           Habang namamasyal ang maglola sa parke habang nakangiti ang dalawa ay halata na ang senyales sa mukha ni Madam. "Bakit po ang lungkot lungkot niyo lola?" tsaka namumutla na po kayo", "bibili po tayo ng maraming vitamins at pampalusog para bumata po kayo hindi yung nagmumukha na po kayong losyang lola hehehe"...

Isang araw, habang wala si Omar sa mansyon ay nagpunta si Madam sa ilog at sinasariwa ang lahat ng mga ala-ala hanggang sa siya ay labis na inubo ngunit purong dugo ang kanyang plema at agad ay hinugasan niya at kumuha ng tubig sa ilog. Nang hindi sinasadya ay nakita niya ang itsura sa tubig na kalansay na. Dahil dito ay napatakbo sa siya dahil sa alala. Isang araw ay kakausapin dapat niya si Omar tungkol sa kanyang sinisikreto ngunit agad siyang naunahan ni Omar at nakipagkasundo na sa kanyang ikaladalawamput isang kaarawan na kung saan ang pinakaipinagdidiriwang na kaarawan para sa lalaki ngunit dalawang taon pa bago mangyari ngunit ilang linggo na lamang ang itatagal niya sa mundo kaya sobrang sakit para sa kalooban ni Madam kaya despirado na siyang ipagtapat ngunit naaawa siya sa kanyang apo. Isang araw, nagpaalam si Madam na pupunta ng bayan para makipag-usap sa kanyang abugado ngunit aminado si Madam na wala naman dapat silang pag-usapan ni attorney at tanging sa isip lamang nito ay walang iba kundi kaguluhan at tangkang pagpapakamatay sa hindi alam na paraan. Habang nasa daanan ay inatake na naman siya ng kanyang tuberkulosis na inililihim niya sa kanyang itinuring na apo, napakaraming dugo ang kanyang idinura at nakakaramdam na siya ng panghihina. Nang makarating sa bayan, tila nagpalaboy laboy siya at nang siyay maupo sa isang parke sa tabi ng kalsada at tinitingnan ang mga sasakyan. Dito ay nakakita siya ng paraan para matapos na agad ang lahat at upang hindi na masaksihan ni Omar ang unti-unting pagkaubos ng kanyang hininga ay buo na ang desisyon niya.

                                          Samantala sa mansiyon, abala naman si Omar sa paghahanda ng isang magandang surpresa para sa kanyang minamahal na lola Heles, isang munting salo-salo ngunit nagulat siya nang biglang mabasag ang isang baso samantalang maayos ang pagkakalagay niya dito hanggang isang tao ang kumatok sa kanyang pintuan at ipinaalam na wala na ang kanyang lola Heles. Dead on arrival sa ospital kaya idineretso sa punerarya. Nanlumo si Omar sa nalaman habang tinitingnan ang kanyang mga inihandang surpresa para sa minamahal na lola. Nang puntahan ni Omar ang kanyang lola sa punerarya ay hindi na ito maaari pang makita dahil lasug-lasog na ang itsura nito. Dito ay umiyak na ng husto si Omar at tila ay nanghina dahil ang lahat ng kanyang pangarap para sa kanyang lola ay natapon na.

                                        Ayon sa imbestigasyon ay mismong si Madam daw ang pumagitna sa kalye kaya walang ibang mapaparusahan.

Ngayon ay nag-iisa na lamang si Omar sa mansiyon at dumating ang kanyang debu nang ilang mga hayop lamang ang kanyang kasama sa bahay dahil wala rin namang ibang kaibigan at kamag-anak si Omar at kung kahit kakilala ay nasa malayo narin at nakakulong. Naghanda si Omar ng ilang masasarap na pagkain at inilagay niya sa puntod ni Madam sa likuran ng mansiyon ngunit mga hayop lamang ang kumain.

                                      Pagkalipas ng sampung taon. Abandunado na ang mansiyon at ang puntod ni Madam ay hindi narin makita dahil sa kapal ng mga damo.

                                      Samantala, isang pagtatapos ang ginanap sa isang unibersidad, isang bagong Omar ang lumabas at masayang masaya. Si Ruwana na matagal nang nagbago ang umalalay sa kanya at tumulong upang makapag-aral at makapagtapos. Hindi maipinta ang kasiyahan ni Omar sa kanyang tagumpay. Pagiging beterenaryo ang kanyang kinuha.

Ipinaubaya narin niya ang mansiyon sa kanyang ina-inahang si Ruwana at sa asawa nito at muli ay ipinaayos nito ang mansiyon at ang puntod ni Madam. 

                                     Nangibang bansa si Omar para magtrabaho sa isang klinika ng mga hayop kung saan ay muli ulit niyang nakita si Nia na malaki na ang ipinagbago. Naging magkaibigan sila ulit at minsan ay nagtatawanan habang sinasariwa ang kanilang mapait na nakaraan. Naisip ni Omar ang kagandahan at kabaitan ngayon ni Nia at pagkalipas ng ilang taon ay nagpakasal na sila.

                                     Masaya na ngayong namumuhay ang bagong pamilya ni Omar sa piling ni Nia na dating nagmalupit din sa kanya ngunit para kay Omar, ang mahalaga ay sa ngayon at ang madilim na nakaraan ay dapat nang itapon.

Samantala, nagtayo si Omar ng isang organisasyon na siyang mag-aampon ng mga pusang ligaw at si Nia naman ang katuwang ni Omar. Nagkaroon sila ng pitong anak at lahat sa kanila ay maaamo at mababait sa mga hayop.

At dito na nagtatapos ang aking kuwento.....................

                                ..........................******THE END*******...............................

tips: Mas maganda kung babasahin niyo ang kuwentong ito habang nakikinig ng mga sad violin at piano na mahahanap sa youtube.

Pagninilaynilay:

                                        Anumang saklap ang ating pinagdaanan sa buhay, anumang hirap, ang mahalaga ay nananatili tayong matatag dahil ika nga, hindi sa lahat ng panahon ay nasa lusak tayo, pagkatapos ng unos ay isang napakagandang bagong araw ang ating makakamit. Importante ay ang buo nating pag-asa at pananalig na balang araw ay sisikat din ang ating liwanag, isang liwanag na siyang premyo ng ating pagtitiyaga.

Para sa mga kritiko, pakihanap lamang po ang mga mali sa istoyang aking ginawa at agad ay aayusin natin. SALAMAT PO.

                                                                                                                          from: the Author.